'Mijn deur staat altijd open....'

Maar helaas speelt ongewenst gedrag zich meestal af achter gesloten deuren.

Vaak gehoord: 'Bij ons bedrijf komt ongewenst gedrag niet voor. We hebben een heel open cultuur, ik ben als leidinggevende heel benaderbaar. Mijn deur staat altijd open en er heeft zich nog nooit iemand gemeld over ongewenste gedrag.'

Klassiekertje, niet? John de Mol gaf in zijn interview over de onthullingen bij TVOH ook als verdediging aan dat zijn deur altijd open stond maar dat er nog nooit iemand was langsgeweest. Nou John (en alle anderen die zich daar achter verschuilen), newsflash: dat werkt dus niet zo. Je deur stond weliswaar open, maar de drempel om er overheen te stappen was veel te hoog.
Als baas is het niet voldoende om passief je deur open te zetten en af te wachten. Je moet als bestuur actief zorgen voor een veilige, drempelloze omgeving in je bedrijf die vertrouwen geeft om gesloten deuren open te zetten.

Want het is niet veilig om bij de grote baas binnen te stappen als je carrière of baan ook afhankelijk zijn van diezelfde baas. Of als degene over wie de melding gaat de schoonbroer of een vriend van de baas is.

Je kunt je deur wel openzetten, maar als niemand naar binnen durft te stappen dan heeft dat weinig zin. En het is dus ook niet zo dat als er geen meldingen zijn over ongewenst gedrag dat er dan ook geen ongewenst gedrag is in uw bedrijf. Er zijn voorbeelden zat van bedrijven die hun procedures intern prima hadden ingeregeld en nooit meldingen van ongewenst gedrag kregen. Totdat ze een externe vertrouwenspersoon aanstelden. Toen werd duidelijk wat al die tijd onzichtbaar was gebleven.

De vraag is niet of de deur voldoende open staat, maar of het veilig genoeg is om binnen te stappen. En dat is vaak niet het geval als er sprake is van een hiërarchische relatie, wanneer de melding gaat over een 'vriend van de baas' of wanneer er sprake is van een conflict of interest zoals een economisch- of reputatiebelang voor het bedrijf (waar klokkenluiders vaak tegenaan lopen).

Neem daarom een weloverwogen besluit bij het aanstellen van een vertrouwenspersoon. Wie kan de meest veilige en objectieve omgeving bieden voor uw medewerkers om hun verhaal te doen. Is dat bij een leidinggevende, een (in)directe collega, of iemand van buiten? Of een combinatie zodat medewerkers zelf kunnen kiezen waar ze zich het meest veilig voelen. Alle opties kunnen werken zolang u zich maar heel goed bewust bent van alle mogelijke valkuilen en daar ook een goed alternatief voor inregelt.